Najpierw kilka filmowych kadrów i towarzyszących im cytatów ze ścieżki dźwiękowej. „Punktem wyjścia jest długość i szerokość obrazu. Czworobok granic i płaskość powierzchni” – kamera pokazuje płaski, rozległy krajobraz, pastwisko ciągnące się po horyzont. „Współczynnik organizacyjny wobec istniejących form życia. Plastyka organizuje milimetr kwadratowy i milimetr sześcienny”– na pastwisku pojawia się krowa, a Julita Wójcik układa w trawie meandrującą linę. „Linie proste i faliste. Linia zawsze objawia tendencję do wyjścia poza obraz” – artystka wychodzi z liną poza kadr. „Konstruowanie jednolitych układów płaskich” – Wójcik leży z książką na łące, równolegle do linii horyzontu. „Kompozycja życia. Wtopienie rytmów biologicznych w obraz widzialnego świata” – krowa wyjada trawę spomiędzy pętli liny. „Kolor już nie przepływa przez linie” – Julita przegania czarno-białą łaciatą krowę, która zaczęła jeść linę/linie. „Łączność optyczna. Jednoczesność zjawiska przestrzenno-wzrokowego” – krowa nawiązuje kontakt wzrokowy z czytającą Julitą. „Nie bierne uleganie oparom sentymentalnego roztkliwienia i leniwej kontemplacji, lecz aktywność widza, poprzez sztukę, rozciągającą się na całokształt życia” – krowa po raz pierwszy usiłuje przedsięwziąć jakąś akcję wobec czytającej Julity: zajrzeć do jej książki lub polizać okładkę. „Niekończąca się pogoń powidoków” – Julita stoi nieruchomo w łaciatej sukience, a krowy za jej plecami przesuwają się powoli w prawo.

Podobnie egzemplifikowana jest następna seria równoważników zdania: „Organiczność i harmonia jedności. Rytm wynikający ze współdziałania wszystkich składników pejzażu. Zespół kształtów. Wtopienie rytmów biologicznych w obraz widzialnego świata. Całość organiczna wzrokowa. Organiczność zjawiska przestrzennego”. Julita Wójcik połączyła montaż tekstów Władysława Strzemińskiego z rejestracją filmową na łące w okolicach Orońska.