Praca Jacka Kryszkowskiego to instalacja złożona z obiektu – misia w szklanej gablocie – oraz filmu, będącego zapisem czytania tekstu artysty przez jego córkę Dorotę Kryszkowską, stojącą obok gabloty. Instalację zaprezentowano podczas I Ogólnopolskiego Festiwalu Pojawień się i Wyglądów w Muzeum Narodowym w Warszawie, zorganizowanego przez Stowarzyszenie Artystów Sztuk Innych, podczas którego artyści z całego kraju prezentowali prace wideo, akcje, performanse. W atmosferze luzu i kpiny, jak pisano o pierwszym (z dwóch) Festiwali, Jacek Kryszkowski z córką przedstawiali opowieść o bajkach, zabijaniu fantazji i sile wyobraźni. „Bajki, bajuchy, bajciupasy. Gdyby zajrzeć tak bajce w serce, Spojrzeć jej prosto w oczy. Ba, ale kto dziś myśli o takich niedorzecznościach” – zaczyna czytać kilkunastoletnia córka artysty jego tekst na temat nieistotności wytworów wyobraźni, a po kilkunastu zdaniach przechodzi do bajki o grubasie, szklarzu i dwunastu misiach. Jak sobie poradzić ze współczesnością, co zostaje po artystach, co i w jaki sposób tracą – to tylko niektóre refleksje płynące z opowieści Kryszkowskiego. Warto posłuchać całości, wszak wszyscy wiemy, że bajki mają ponadczasową moc!