Prezentowana praca pochodzi z cyklu „Zoe-terapia”. Wizerunki Karla Marxa, Friedricha Nietzschego, Józefa Hoene-Wrońskiego oraz Martina Heideggera artystka wycięła z „Historii Filozofii” Władysława Tatarkiewicza. Fotografie pokryto pożywką mikrobiologiczną, wystawiając je na działanie grzybów i bakterii. Następnie całość została zalana żywicą, która całkowicie zatrzymała działanie mikroorganizmów, w efekcie czego powstały niepowtarzalne, bezpieczne dla otoczenia muzealnego, unikatowe obiekty przestrzenne. Dzieła stanowią krytyczną refleksję dotyczącą dominacji człowieka na świecie w epoce antropocenu i hierarchii pomiędzy gatunkami, inspirowaną posthumanistyczną myślą filozofki Rossi Braidotti zaprezentowaną w książce „Po człowieku”. Prace obnażają podwójne wykluczenie, z jednej strony w związkach ludzi ze środowiskiem naturalnym, a z drugiej w obrębie cywilizacji tworzonej przez człowieka (związane z płcią, pochodzeniem czy pozycją społeczną). Krytyka artystki nie jest wymierzona jednak bezpośrednio przeciwko portretowanym osobom (których wkład w historie humanistyki jest niepodważalny), a służy podważeniu antropocentrycznej wizji świata, tworząc alternatywną narrację.