Wczesny obraz w kolekcji Fundacji nawiązuje do kompozycji architektonicznych Władysława Strzemińskiego z lat dwudziestych XX wieku. Temat pracy – dom – wywodzi się z otoczenia artysty. Oko malarza wykadrowało urbanistyczny motyw, stworzyło sumaryczny zarys bryły – trochę z rzeczywistości, a trochę z wyobraźni – i przetworzywszy go w samotny znak, położyło na powierzchnię obrazu. W wyabstrahowanej sylwecie Maciejuk przechowuje zapis rzeczywistych warunków świetlnych, które zadecydowały o dyspozycji obrazu. Kroi sylwetę domu na strefy cienia i światła, zagęszcza ich rytm i nadaje im abstrakcyjny ekwiwalent barwny.