Obraz ze zbiorów Fundacji jest jednym z wielu analogicznie skonstruowanych płócien, za których pomocą Tomasz Ciecierski „opowiada” o swojej wizji natury. Charakterystyczne dla niego łączenie blejtramów daje wzmożony efekt nasycenia materią malarską; jednocześnie powstają kompozycje z odrębnych, wydawałoby się, obrazów. W płótnie Ciecierskiego nie widzimy na pierwszy rzut oka związku z naturą. Ale mamy okazję wejść do jego przestrzeni mentalnej i połączyć się ze sposobem konstruowania wizji, z filozofią patrzenia. Odkrywszy to, możemy na nowo zobaczyć pejzaże budowane od podstaw w głowie malarza. Nie zostały namalowane w plenerze, lecz wydobyte z pamięci – to przelane na płótno w pracowni barwne wrażenia zapamiętanych rzeczywistych widoków natury; niektóre z wyraźną dominantą kolorystyczną, prawie wszystkie o wyraźnie zarysowanej linii horyzontu.